شیدای جانان

تا آسمانی طائرم بر بامِ کیهانم بیا

تا خسته جانی زائرم شیدای جانانم بیا

فصلِ بهاران و چمن، هنگامِ یاس و یاسمن،

با بلبلانِ انجمن، در باغ ریحانم بیا 

دارم نشان از بی نشان، بر بالِ پروازم نشان

از منتهای کهکشان، تا کُنج زندانم بیا

من زایری بارانی ام، آیا زِ خود می رانی اَم؟!

ای یوسف پنهانی ام ، در راهِ کنعانم بیا 

ای گلسِتانَت آسمان، ای رهنمای انس وجان

دراین دیارِ بی نشان، یک سربه سامانم بیا

من عاشقی دیوانه ام، آواره ی میخانه ام

گم کرده راهِ خانه ام، کاشانه ویرانم بیا 

طعنه زنندم این وآن، هم ناکسان وهم کسان

خُردُ کلان پیروجوان، رسوای دورانم بیا

باشم غلامِ خانه ات، کاشانه ی شاهانه ات

با آب و نان و دانه ای، تا دربِ دالانم بیا 

ای از تبار هادوی، دارم اراداتِ قوی

منّت نما بر مهدوی، داروی درمانم بیا

#

از باده ی جانانه ای، صهبا مَیِ مستانه ای

محتاجِ یک پیمانه ای ، از آبِ حیوانم بیا 

واکن درِ میخانه را، پرکن مرا پیمانه را

مستانه کن دیوانه را، رسوا کماکانم بیا

دوری رها کن ساقیا، شوری به پا کن ساقیا

دردم دوا کن ساقیا، درمانِ هجرانم بیا 

خوابِ مرا برهم بزن، بر زخمِ دل مرهم بزن

دوشابِ غم را هم بزن، شورِ دوچندانم بیا

دردِ دلم را چاره کن، فکرِ منِ بیچاره کن ،

عُدوانِ من آواره کن، دربندِ سُلطانم بیا

درمانده و بی یاورم، یارم ندارد باورم

من بنده وتو داوَرم، انوارِ ایمانم بیا 

ازکرده ام، شرمنده ام، آقا تویی من بنده ام

ای اخترِ تابنده ام، شمع شبستانم بیا

افتاده ام در تاب وتب، غرق گناهم روز وشب

ورد و دعای هردولب : ای ماهِ تابانم بیا 

آن مارِ نفس حیله گر، در نیل دوران غوطه ور

زن با عصا اورا به سر، موسای عمرانم بیا

جا مانده ام ازکاروان، آواره را از خود مران،

دیگر نباشم در امان ، درحالِ خسرانم بیا 

#

بانفسِ خود درمَحبسم، گم گشته درخاروخَسَم،

محمل بداری می رَسَم، ویلان و حیرانم بیا 

من عاشقی دلخسته ام، بارو بُنَه را بسته ام

آقا دخیلت بسته ام، افتان و خیزانم بیا

دستم نگیری یار اگر، یارِ دگر دارم، مگر؟

خون شد مرا جانا جگر، بشنو فراخوانم بیا 

ترکِ هواها می کنم، غم را رها، ها، می کنم

ذکرو دعاها می کنم، پی کن تو شیطانم بیا

جانان و جانِ من تویی، تاب وتوانِ من تویی

روح و روان من تویی، سروِ خرامانم بیا 

شام و سحر چشمم به در،از این وآن گیرم خبر

تا از درآیی کی به در، جانا پریشانم بیا

ای از تبار هادوی، ضمن اراداتِ قوی

منّت نما بر مهدوی، شورِ دوچندانم بیا

مهدوی

عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ بیا  ,آواره ,شورِ دوچندانم ,تبار هادوی، منبع